Plunder je tv!

Ik had grote dorst toen er net een koe verscheen op tv. Ik nam gauw de afstandsbediening en zapte mezelf met de rode knop onder het witzwarte beest. Ik kneedde haar uiers tot ik een vol glas melk had en dronk dat in één teug uit. En weet je wat? De melk op tv is véél lekkerder dan de melk uit de winkel! 

Nu heb ik ontdekt dat álles op tv beter is dan in het echt. Het is lekkerder, spannender, zoeter, mooier, liever, knapper, groter, … en alles is GRATIS! De televisie is een prachtige doos om in te vertoeven!
Iedereen kan het. Zorg dat je scherp voor het scherm zit en houd de rode knop van je afstandsbediening klaar. Druk zodra je de juiste scène ziet. Een documentaire over de witte stranden van Noega-Boega… klik… en hup je bent er! Een filmpje over de dierentuin? Klik… Hopla! Zorg wel dat je aan de veilige kant van de tralies landt. Verzeil NIET in het journaal. Daar stoppen ze alle ellende van de hele wereld in. De kogels vliegen je er om de oren en iets leuks valt er niet te beleven. 

Maar de reclame is dan weer prachtig. In de reclame is alles perfect! Ik zap me er dikwijls naartoe. Dan drink, snoep, eet en lik ik mijn buik vol met al die fantastische dingen waar je in het echte leven maar alleen van mag dromen. In het reclameblok vind je alles wat je nodig hebt en nog veel meer van wat je niet nodig hebt. De voorraad is on-uit-puttelijk. Probeer maar. Alles wat je uit die spotjes plukt en mee naar huis zapt, verschijnt een kwartiertje later weer in beeld. G-E-N-I-A-A-L. Zap je mee?

Hoe herken je de echte Sinterklaas?

Er is één echte Sinterklaas, de andere mijtermannen zijn hulpsinterklazen die door het Sinterklaasdom in Spanje zijn aangesteld. Maar pas op! Er lopen, schuiven, hangen, zitten, struikelen en sukkelen rond deze tijd ook heel wat nep-sinterklazen in het rond. Dit zijn illegale sinterklazen die nooit het vereiste diploma hebben gehaald. Over de zwarte pieten wil ik het niet eens hebben. Luister nu goed, want dit is belangrijk om in je schoentje die geschenken te vinden die je echt gevraagd hebt.

Ten eerste: overdrijf niet, vraag aan Sinterklaas enkel het ene cadeau dat je écht graag krijgt, want ik verzeker je: Sinterklaas   is een wijze man en heeft een grondige hekel aan slokoppen.
Ten tweede: zorg dat je de echte Sinterklaas te pakken hebt, of minstens een door het Sinterklaasdom erkende hulpsinterklaas. Vraag daarom altijd eerst naar het Getuigeschrift van SINT, dan weet je 't zeker. Nepsinten moet je echt proberen te mijden, want je krijgt er enkel rommel van in je schoen.

Durf je niet naar het Getuigschrift van SINT vragen? Er is gelukkig nog een andere manier om te zien of je met een echte of een valse sinterklaas te doen hebt: de valse sinterklazen zijn namelijk zéér onhandig. Ze vallen bij het minste windstootje of een ander hindernisje door de mand. Kijk maar naar dit filmpje dat ik op Youtube vond. Kijk het helemaal uit, want de leukste flaters zitten achteraan.

Sinterklaas hoera!

Hij is weer in het land! Maar voor de goedheilige man over de daken trippelt met zijn schimmel, laat hij zich van supermarkt naar supermarkt slepen. Mijterman is de kampioen van de blijde intrede. Wist je dat? Niemand arriveert zo stijlvol als hij. De president niet, de koning niet en al zeker de eerste minister niet. In een helikopter, een pronkwagen, een dubbeldekker, een taxi, een Amerikaanse slee, een luchtballon, een tram. In een badkuip op wieltjes. Op een ezel, een motseklet, een giraf… ik heb hem zelfs eens op een banaan zien arriveren. Je kunt het zo gek niet bedenken of onze kindervriend kruipt er met mijter en staf in om wuivend met witte handschoen zijn intrede te doen. Pietjes in de rij. Handjes in de zij. Hup hup hup. Klaasje maakt de kinderen blij!

De nieuwste mode voor je zakgeld

Nog niet zo lang geleden vertelde ik jullie over het winkeltje van Bollie Bol. Weet je nog? In september was het. Vandaag ontdekken jullie wat je in het winkeltje van Bollie Bol kunt kopen. Hier komt het: superexlusieve mode voor dieren!
Heb je een goudkarper in je vijver? Laat hem niet naakt zwemmen! Verras hem met een handgenaaide zwembroek uit de boutique van Bollie Bol. Is je goudkarper een vrouwtje, maak haar dan adembenemend mooi met een stoere bikini. Geen blote borsten of bibsen in de vijver, maar de allerexlusiefste badmode van Bollie Bol, onmisbaar voor de betere vis.
Ook op de boerderij kunnen dieren voortaan stijlvol door het leven. Nieuw! Ontdek nu Bollie Bols laarsjes in de nieuwste modekleuren. Wat een lompe boer ben je als je je varkens blootsvoets in de modder zet! Het is vies, stinkt en ontsiert je mooie boerderij. Ben je een boer met goede smaak? Laat je biggen dan de laarsjes van Bollie Bol aantrekken. Ze zullen schitteren op het land. Kopen die laarsjes. Nu meteen, voor ze uit de mode zijn. Uniek en alleen te vinden bij Bollie Bol, waar alle zakgeld goed besteed is.

Lang leve de file!

Ik kijk graag naar auto’s in de file. Ik ga er speciaal een eindje voor om, zodat ik langs de brug over de snelweg kom. Ik leun tegen de reling en kijk. Elke dag dezelfde auto’s. Elke dag dezelfde dames en heren. Daar zit er eentje in zijn neus te peuteren. Hij bestudeert zijn vangst. Een meneer leest de krant. In een rood Renaultje zitten ze met zijn vieren te kaarten. Een dame doet de vaat die ze van thuis heeft meegenomen. Ik ken een meneer – kijk daar heb je hem! – die heeft zijn pyjama nog aan wanneer hij in de auto stapt; hij ontbijt in de file, poetst daarna zijn tanden, scheert zich en kleedt zich aan. Je kan alles doen in de file! Pannenkoeken bakken, vliegeren, verjaardag vieren, knutselen met karton, de hond uitlaten, zingen, fitness, oud worden… Er zijn mensen die zelfs werken in de file. Echt waar! Eigenlijk hoeven die al lang niet meer naar hun saaie kantoor, maar ze zijn het aanschuiven zo gewoon dat ze niet meer zonder kunnen. Als ze eindelijk op hun bestemming zijn, keren ze onmiddellijk om naar huis! Wéér in de file. Geweldig toch!

Een beestig winkeltje

In het dierenwinkeltje van Bollie Bol is alles anders dan in alle andere dierenwinkels die je kent. Om te beginnen is Bollie Bol geen mens zoals jij en ik. Bollie Bol is een kater en bovendien is hij de eigenaar van het dierenwinkeltje. Als je tingelingeling langs het deurtje binnen stapt en naar de toonbank loopt, zie je daar Bollie Bol zitten. Hij is het enige dier in de hele dierenwinkel. Precies daarom is het een dierenwinkel, omdat een dier er de baas is. Of dacht je dat je in het winkeltje van Bollie Bol dieren kon kopen? Tuurlijk niet! Oei oei als je het in je hoofd haalt om in het winkeltje van Bollie Bol een dier te kopen en hem op de kater af zou vragen: ‘hoeveel kosten de cavia’s alstublieft?’ Hij springt in je nek en krabt je de ogen uit! Bollie Bol voert een heilige oorlog tegen dierenhandelaars – die bijt hij gewoon de strot over. Hij vindt dat je dieren helemaal niet mág verkopen. Hij vindt dat dieren vrij moeten zijn. Kan je hem een beetje volgen? Je verkoopt toch ook geen mensen.

Wat kan je in het winkeltje van Bollie Bol dan wél kopen? Aha! Dat vertel ik je eens op een andere keer.

Sommige bomen zijn sterker dan een fietspad

Aan het begin van de Havenstraat staat een boom die zo sterk is dat het onmogelijk is om hem om te hakken. Ze hebben het wel geprobeerd, want net op de plaats waar die boom staat wil de burgemeester het nieuwe fietspad aanleggen. Eerst kwam de houthakker van Duterwute. Die hakte tot zijn bijl bot was. Toen vroegen ze de houthakker van Belisele. Die hakte tot zijn arm eraf viel. Ten einde raad lieten ze een specialist uit Canada overvliegen. Die ging de boom te lijf met een gigantische kettingzaag. Maar onze boom gaf geen krimp. De vlijmscherpe tanden van het monster kregen er zelfs geen stukje schors af. De ketting jankte zo erg dat de Canadees er buikpijn van kreeg. IEEEEEP! KRRKKKKK! KNALLLLL! Ze brak op de sterke stam en slingerde de motorzaagman over de Atlantische Oceaan terug naar huis. Toen liet de burgemeester een bulldozer aanrukken. Die heeft twee dagen en twee nachten onafgebroken tegen die boom geduwd. BOEMMMM! Tot de motor ontplofte en de rupsen gingen lopen. Net goed! Want wij willen onze boom niet kwijt. En dat fietspad moet maar een kronkel krijgen, mooi om onze boom heen. Dat is veel leuker dan rechtdoor fietsen.

Creatief met schoolgerief

Ik heb een 'top secret' vakantie beleefd in Halloween. Mijn pa, de duivel weet je wel, heeft me een hele boel tovenarij geleerd. Maar ik mag er niets over vertellen. Ik heb het plechtig op mijn duivelsziel moeten beloven. Dus mondje dicht. Lippen verzegeld. Tanden op elkaar. Lijm op de tong. Want mijn pa verandert me in een ippodoku als ik mijn eed verbreek. Is bij jullie de school al begonnen? Hier, in de klas van meester Frank, moet de eerste letter nog op het bord verschijnen. Dat komt zo: op onze eerste schooldag heb ik de meester stiekem speelpoeder in zijn neus geblazen. Hij speelt nu al een hele week verstoppertje. Hij geraakt er erg bedreven in. Deze morgen is hij zelfs met vermomming en al de school uitgelopen, de supermarkt in. Zie jij waar meester Frank is gebleven?

Een verhaal met een lange baard

Kevins opa heeft een groot geheim. Niemand kent het, zelfs Kevin niet. En zelfs zijn oma niet. Alleen Kevins opa en ik kennen het geheim, want hij heeft het mij gisteren verteld. Hou je vast, hier komt het: in de baard van Kevins opa woont een kabouter. Alle kruimeltjes en alle soep die in opa's grijze baardbos vallen, ruimt die kabouter met borstel en blik netjes op. Daarna schuift hij alles in een bordje, vouwt een heel klein dekentje open en picknickt onder de krullen. Wanneer opa na het eten zijn pijp opsteekt, klautert de kabouter tot onder opa's neus, snuift en rookt lekker mee. Dat die baardkabouter maar geen kanker krijgt!

Eindeloze windenergie

Een reusachtige windmolen hapt naar adem. Zijn propellers draaien zwierig in het rond. Gulzig blijft hij wind naar binnen slikken. Door zijn wolkenkrabberlange hals slokt de energie naar beneden. Tot in zijn buik, diep onder de grond. Daar broeit de windkracht en kolkt ze langs dikke kabels waarin zij zich vermenigvuldigt met het wind-eten van duizend andere molens in het land. Steeds dunner kruipt de wind door kabels boven en onder de grond, door sleuven, onder vloeren en muren, tot hij een gaatje vindt, een koperen draadje dat hem wegleidt uit zijn dwangbuis. Zoemend en knetterend van vreugde omdat hij de bestemming van zijn reis nadert, stroomt de wind in een huiskamer uit het stopcontact. Via een stekker en een laatste eindje zwarte kabel springt hij in een tv-toestel waarop een popgroep zingt over een reusachtige windmolen die hapt naar adem. Zijn propellers draaien zwierig in het rond. Gulzig blijft hij wind naar binnen slikken. Door zijn wolkenkrabberlange hals slokt de energie naar beneden. Tot in zijn buik, diep onder de grond. Daar broeit de windkracht en kolkt ze langs dikke kabels waarin zij zich vermenigvuldigt met het wind-eten van duizend andere molens in het land. Steeds dunner kruipt de wind door kabels boven en onder de grond, door sleuven, onder vloeren en muren, tot hij een gaatje vindt, een koperen draadje dat hem wegleidt uit zijn dwangbuis. Zoemend en knetterend van vreuge omdat hij de bestemming van zijn reis nadert, stroomt de wind in een huiskamer uit het stopcontact. Via een stekker en een laatste eindje zwarte kabel springt hij in een tv-toestel waarop een popgroep zingt over een reusachtige windmolen die hapt naar adem. Zijn propellers draaien zwierig in het rond. Gulzig blijft hij wind naar binnen slikken. Door zijn wolkenkrabberlange hals slokt de energie naar beneden. Tot in zijn buik, diep onder de grond. Daar broeit de windkracht en kolkt ze langs dikke kabels waarin zij zich vermenigvuldigt met het wind-eten van duizend andere molens in het land. Steeds dunner kruipt de wind door kabels boven en onder de grond, door sleuven, onder vloeren en muren, tot hij een gaatje vindt, een koperen draadje dat hem wegleidt uit zijn dwangbuis. Zoemend en knetterend van vreuge omdat hij de bestemming van zijn reis nadert, stroomt de wind in een huiskamer uit het stopcontact. Via een stekker ...

Een ezelachtig ongeluk

Een ezel haalt een andere ezel in, slipt op het natte beton en schuift onderuit, knal in de flank van een derde ezel. De drie ezels scheuren over de snelweg tot ze pal in het midden zijn uitgetold. Daar liggen ze te kermen, de poten in een knoop. Kijk daar! Van angst trekken ze hun oren in. Er komen er nog! De snelweg zit vol haastige ezels die minder snel kunnen stoppen dan gezond voor ze is. Dekking! De botsezels kruipen in elkaars vacht. Bang! Boef! Stoemp! Een stuk of twintig aanlopende ezels speelt voor kegelspel en even later ligt de snelweg bezaaid met blatende wrakken. Passeren? Vergeet het maar. Er kan geen ezel meer door. En aan de overkant van de snelweg gebeurt ook iets. Een ezel blaat: ‘Kijk daar, wat een spektakel!’ en ratteketak! Honderden hoeven kletteren op zoek naar vast grond. Het lijkt of iemand het asfalt als een tafelkleed onder ze uittrekt, daar valt geen poot tegen te beginnen. Wat een ezelachtig ongeluk! Nu zit de snelweg langs twee kanten dicht. En er blijven maar ezels bij komen. Duizenden. Tienduizenden. Honderdduizenden. Blatend staan ze achter elkaar. Neus tegen staart, neus tegen staart, neus tegen staart, neus tegen staart, neus tegen staart. Heel het land door. Elke dag weer. Elke maand. Elk jaar. Ze zouden natuurlijk ook kunnen proberen op een andere manier op hun bestemming te geraken. Maar ja… ’t zijn ezels.

Muil open, meneer de tandarts!

Monsters, spoken en draken kunnen mij niet deren, maar tandartsen bezorgen mij de kriebels. Ik zeg het hem nog: 'Meneer de tandarts, waag het niet me pijn te doen!' Maar hop, daar zwaait hij al met zijn spuitje. 'Je zal er echt niets van voelen.' Zijn glimlach piekt van zijn ene oor tot het andere. Lachen is niet moeilijk, wanneer je in de tandarts zijn schoenen staat. Hij komt dichter en dichter met de naald van zijn geniepige spuitje. Net wanneer het puntige metaal bij mijn lippen komt, klapt mijn mond dicht. Ik doe niets, het gaat vanzelf! Plof. Spuitje in mijn lip! Ik schrik me een aap. 'Nu is 't mooi genoeg geweest!' roep ik met een dikke hanglip en voor ik er erg in heb verander ik meneer de tandarts in een rund. Die truc heeft mijn pa mij vorige week geleerd. Hoe het van rund weer naar tandarts moet, weet ik niet. Dat leer ik later wel. Ondertussen kan meneer tandarts uitloeien in de wei. Bestaan er tandartsen voor koeien? Dan kunnen die hem verder helpen. Muiltje open. Dag meneer de tandarts!

Justin Bieber was bij me op bezoek!

Justin Bieber is bij me op bezoek geweest en ik weet zeker dat ik het niet heb gedroomd. Hij gleed binnen op de rug van een schildpad en zong iets van ‘Baby Baby Baby’. Misschien was dat de naam van zijn schildpad. Hij parkeerde haar onder het dakraam in mijn zolderkamer en vroeg of hij of hij met me mee kon naar Halloween. Maar dat lukt nooit! Ik ben de enige die via de Griezelfabriek naar de andere wereld kan. En eerlijk gezegd, ik zou het niet willen ook. Ik weet toch dat meisjes als boter voor hem smelten. Stel je voor dat Fee meer van hem gaat houden dan van mij. Maar dat heb ik hem niet verteld, natuurlijk. Ik heb hem wel een cadeautje gegeven: een gesigneerd exemplaar van mijn boek. Daar was hij erg blij mee. Zijn volgende hit op YouTube zou wel eens ‘Benno Benno Benno’ kunnen heten. Uitkijken! Als jullie Justin Bieber vanavond in het Sportpaleis zien, doe hem dan de groeten van mij.

In de tover-carwash

Een meneer achter het stuur van een flitstende Porsche rijdt de carwash binnen, want er zitten enkele spatjes op het witte koetswerk. Als je er vlak bij staat en door een vergrootglas kijkt, kun je ze zien. Naast de meneer zit een opgedirkte dame met een geel bontmanteltje en roze krulletjes. Ze heeft een donkere zonnebril op haar neus. Daar verdwijnen ze in de tunnel. Woeshwashslashplashpoetsh. Na twee minuten komt de auto er aan de andere kant droog weer uit. De spatjes zijn weg. De mevrouw ook! Maar op de stoel naast de chauffeur zit nu een gekleurde poedel met een zonnebril op zijn neus en roze krullen op zijn kop.

De deuntjes zijn zoek!

De meneer die elke vrijdag aan de ingang van de Delhaize accordeon speelt, is zijn deuntjes kwijt. Hij trok een scheurtje in het ribbelding van zijn instrument en langs daar zijn ze ontsnapt. Ik zag het gebeuren, ik stond er net op te kijken. Fwiet triela troela hopsa faldara zongen ze, terwijl ze zich door het gaatje wurmden en in de vrije lucht alle kanten op dansten. De meeste deuntjes kan je alleen horen, maar deze kon ik ook zien. Ze waren zo levend als vogeltjes. Misschien is die accordeonspeler wel een tovenaar! Twee vlogen in de boodschappentas van een oud vrouwtje. Die brengt vanaf nu in de winkel haar eigen muziek mee. En eentje kroop onder de pet van een politieagent die op het kruispunt het verkeer stond te regelen. Als hij nu op zijn fluitje blaast komt er een walsje uit.

Benno-boek op Mars gevonden!

Op Mars is het koud: ongeveer -23 ° C. Waarschijnlijk is precies daarom 'Benno en het Drakengeld' daar aangetroffen, om het een beetje warm te krijgen. Ik kan die marsmannetjes geen ongelijk geven. Wie mijn avonturen leest, krijgt het lekker warm. Dat is toch het minste wat een duiveltje voor je kan doen? Haal dus jullie sterrenkijkers maar boven water, vrienden, en tuur de hemel af, want er vallen vast nog meer Benno-boeken in het heelal te ontdekken.

P.S. Als je mijn boek niet in de sterren vindt, probeer het dan eens in de bib of de boekenwinkel. Veel succes!