Lief poesje zoekt nieuwe thuis

Het heksenaccident van zaterdag krijgt een kattenstaartje. Weet je nog dat heks Helleveeg tegen een paal aanvloog? Wel, ze kan door dat ongeval niet meer vliegen. Drankjes brouwen zit er ook niet meer in. En omdat ze niet meer van de jongsten is, is ze vandaag naar het oudeheksenhuis verhuisd. Maar daar mag ze geen huisdieren houden. Daarom deze oproep. Wie wil haar heksenkat, Katje Hellegat, een nieuwe thuis geven? Zoals alle heksenkatten is dit katje niet zonder handschoenen aan te pakken. Katje Hellegat krabt alle muren kaal, blaast als een adder, jaagt de postbode weg, gaat met al je spullen aan de haal, gaat nooit in haar bakje (maar altijd boven aan de trap), wast zich nooit, klauwt alle truien kapot, haalt je huiswerk overhoop en miauwt dat je er buikpijn van krijgt. Maar voor de rest is ze heel erg lief. Wil jij het nieuwe baasje van Katje Hellegat worden? Stuur me dan snel een berichtje.

Er is een griezelig accident gebeurd

Deze morgen toen ik naar de bibliotheek fietste hoorde ik boven me plotseling het gefluit van vuurwerk. Maar het was geen vuurwerk. Het was Dora Helleveeg die op haar racebezem na het jaarlijkse heksenbal terugkeerde naar Halloween. Ze schoot van hot naar her als een ballonnetje dat je net hebt opgeblazen en dan loslaat. KNAL tegen een paal. Dat komt ervan als je na een paar ketels huppelbrei op je bezem kruipt. Drinken en vliegen gaan niet samen, zelfs niet voor heksen.

Kijk nu, je krijgt een mini-luisterboek cadeau!

Hé! Je kunt me nu ook horen en zien. Ben je benieuwd? Speel dan maar gauw het filmpje af. Eric heeft het zelf bij mekaar gebrabbeld met die grote mond van hem en er wat geluidjes van hier en daar aan toegevoegd. De tekeningen zijn van José da Cruz en komen natuurlijk uit mijn boek. Sstt! Eric leest voor...

Griezel mee met mijn fanmail

Hoera! Ludo heeft mij fanmail gestuurd. Het is een geweldig toffe tekenfilm-wenskaart voor Halloween. Ik vind hem zo leuk dat ik hem met iedereen wil delen. KLIK HIER en de griezelshow kan beginnen. Zet ook het geluid aan. Echt schrikken zal je niet, maar mooi is het in elk geval.

Griezelig bedankt Ludo!

Twee in de plaats van drie

Ik eet zo graag hete pepers! Hoe heter hoe liever, dat is nu eenmaal zo met een duiveltje. Deze middag had ik drie superhete pepertjes in mijn brooddoos. Ik heb ze hap hap hap naar binnen gespeeld. Lekker! Maar toen ik een uurtje later in de les van meester Frank een boertje liet, kwam er een vlam uit mijn mond. Die vloog tot tegen het plafond, ketste af en stortte zich als een kamikazepiloot op het achterhoofd van meester Frank die net een rekensom op het bord schreef. Eerst kwam er een beetje grijze rook uit zijn haar. En toen een klein vlammetje. Ik riep nog: 'Meester Frank, uw haar!' Maar hij snauwde dat ik onmiddellijk weer moest neerzitten. Dat deed ik dan maar. Tot het vlammetje op meester Frank meer en meer op een kampvuur leek en iedereen in de klas 'Brand!' begon te schreeuwen. Toen ben ik hem toch maar ter hulp geschoten en goot ik over zijn hoofd het emmertje leeg dat bij het schoolbord staat. Meester Frank werd zo kwaad dat hij geen woord meer kon uitbrengen. Hij viel neer op zijn stoel, nam met beide handen zijn haar vast en trok het van zijn hoofd. Dat was wéér schrikken, want wij wisten niet dat meester Frank een toupetje droeg. Eind goed al goed, maar ik zal vanaf nu in de middagpauze toch maar wat minder pepertjes eten. Twee in de plaats van drie misschien?

In onze straat is een olifant door de grond gezakt

Dat komt er van. Er lopen veel te veel olifanten rond. Vroeger hadden alleen heel rijke mensen een olifant, maar nu koopt iedereen er een. Sommigen zelfs twee of drie. Er zijn grote en kleine olifanten, sport-, 4x4-, vracht- en sportolifanten. Er zijn er trage en snelle, maar meestal zijn ze met zoveel tegelijk onderweg dat er geen doorkomen aan is en dat ze kop-staart stapvoets vooruit moeten schuifelen. Ze zijn ook bijna altijd veel te groot voor de passagiers die ze moeten dragen. En dan te weten dat ze speciaal voor die kudde bijna heel het land hebben aangestampt. Nee, er lopen veel te veel olifanten rond. 't Wordt tijd dat de mensen eens op iets anders gaan zitten.

Kijk uit voor Drakengeld op de boekenbeurs!

Op dinsdag 2 november van 13 tot 15 uur en op woensdag 3 november van 11 tot 13 uur zit Eric op de boekenbeurs in de stand van De Standaard Uitgeverij / Manteau om mijn nieuwe Benno-boek te signeren. Je weet wel, Benno en het Drakengeld. 't Mag ook mijn eerste boek zijn, natuurlijk. Of nog beter: mijn beide boeken. Iets anders mag hij ook signeren: een buik of een arm of een bierviltje of een boterham of een zakdoek (alleen als hij proper is) of ... toeternitoe. Als hij zijn naam maar ergens in kan kerven, maar bij voorkeur toch een boek van mij. Daar worden wij het meest vrolijk van. Misschien dansen we dan zelfs de hurlepup.

Haal je korte broek maar weer uit de kast

Joepie! Geen kou te bespeuren. Ik hoop dat de deur voor mevrouw de Herfst en meneer de Winter nog lang gesloten blijft. Met een beetje geluk kunnen we in korte broek naar de boekenbeurs.

Mijn nieuwe avontuur knettert op de boekenplank!

Héhé! Eindelijk! Amai! Sappernollekes! Hete petoet! Dat heeft nogal geduurd, hoor. Eric schrijft met een trage pen. Maar beter laat dan nooit, zeggen ze. Dus hier is, na lang wachten, het enige, echte tweede boek van mezelf en mijn halloweenvrienden. Pas op, ze zijn niet allemaal even vriendelijk. Sommige zijn voor geen meter te vertrouwen. Met hun lelijke smoel vliegen, slijmen en kruipen ze tussen de letters. Gelukkig komen we ook heel wat grappige, knullige en snullige schepsels tegen. Ga je eens kijken of 'BENNO EN HET DRAKENGELD' al bij jou in de boekwinkel staat?