Monsters, spoken en draken kunnen mij niet deren, maar tandartsen bezorgen mij de kriebels. Ik zeg het hem nog: 'Meneer de tandarts, waag het niet me pijn te doen!' Maar hop, daar zwaait hij al met zijn spuitje. 'Je zal er echt niets van voelen.' Zijn glimlach piekt van zijn ene oor tot het andere. Lachen is niet moeilijk, wanneer je in de tandarts zijn schoenen staat. Hij komt dichter en dichter met de naald van zijn geniepige spuitje. Net wanneer het puntige metaal bij mijn lippen komt, klapt mijn mond dicht. Ik doe niets, het gaat vanzelf! Plof. Spuitje in mijn lip! Ik schrik me een aap. 'Nu is 't mooi genoeg geweest!' roep ik met een dikke hanglip en voor ik er erg in heb verander ik meneer de tandarts in een rund. Die truc heeft mijn pa mij vorige week geleerd. Hoe het van rund weer naar tandarts moet, weet ik niet. Dat leer ik later wel. Ondertussen kan meneer tandarts uitloeien in de wei. Bestaan er tandartsen voor koeien? Dan kunnen die hem verder helpen. Muiltje open. Dag meneer de tandarts!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten