Ik eet zo graag hete pepers! Hoe heter hoe liever, dat is nu eenmaal zo met een duiveltje. Deze middag had ik drie superhete pepertjes in mijn brooddoos. Ik heb ze hap hap hap naar binnen gespeeld. Lekker! Maar toen ik een uurtje later in de les van meester Frank een boertje liet, kwam er een vlam uit mijn mond. Die vloog tot tegen het plafond, ketste af en stortte zich als een kamikazepiloot op het achterhoofd van meester Frank die net een rekensom op het bord schreef. Eerst kwam er een beetje grijze rook uit zijn haar. En toen een klein vlammetje. Ik riep nog: 'Meester Frank, uw haar!' Maar hij snauwde dat ik onmiddellijk weer moest neerzitten. Dat deed ik dan maar. Tot het vlammetje op meester Frank meer en meer op een kampvuur leek en iedereen in de klas 'Brand!' begon te schreeuwen. Toen ben ik hem toch maar ter hulp geschoten en goot ik over zijn hoofd het emmertje leeg dat bij het schoolbord staat. Meester Frank werd zo kwaad dat hij geen woord meer kon uitbrengen. Hij viel neer op zijn stoel, nam met beide handen zijn haar vast en trok het van zijn hoofd. Dat was wéér schrikken, want wij wisten niet dat meester Frank een toupetje droeg. Eind goed al goed, maar ik zal vanaf nu in de middagpauze toch maar wat minder pepertjes eten. Twee in de plaats van drie misschien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten